Życie i czyny Marszałka Józefa Piłsudskiego 1867-1935

pobrane

  • 5.12.1867 r. urodził się w Zułowie na Wileńszczyźnie jako drugi syn a czwarte dziecko Józefa Wincentego Piotra i Marii z Billewiczów Piłsudskich.
  • 1874 r. pożar Zułowa, przeprowadzka do Wilna.
  • 1877 r. rozpoczęcie nauki w gimnazjum rosyjskim w Wilnie.
  • 1884 r. śmierć matki.
  • 1885-1886 r. studia medyczne na Uniwersytecie w Charkowie.
  • 1887 r. aresztowanie pod zarzutem udziału w zamachu na życie cara Aleksandra III Romanowa.
  • 1887-1892 r. zesłanie na Syberii.
  • 1893 r. wstąpienie do Polskiej Partii Socjalistycznej, przywódca, redaktor „Robotnika”.
  • 1900 r. ponowne aresztowanie, uwięzienie w Cytadeli Warszawskiej a następnie w Szpitalu Psychiatrycznym Św. Mikołaja Cudotwórcy w Petersburgu.
  • 1901 r. brawurowa ucieczka ze szpitala.
  • 1905-1908 na czele Organizacji Bojowej PPS, walka rewolucyjna.
  • 1908 r. akcja pod Bezdanami, zainspirowanie powstania ZWC.
  • 23.04.1910 r. utworzenie Związku Strzeleckiego.
  • 6.08.1914 r. wymarsz na wojnę z Rosją o Niepodległość Polski.
  • 1914-1916 r. na czele I Brygady Legionów Polskich.
  • 1917 r. kryzys przysięgowy, uwięzienie przez Niemców w Magdeburgu.
  • 10.11.1918 r. powrót z niewoli niemieckiej do Warszawy.
  • 11.11.1918 r. Naczelny Wódz Wojsk Polskich.
  • 16.11.1918 r. proklamowanie Niepodległości Polski, powołanie pierwszego Rządu RP pod Jędrzejem Moraczewskim.
  • 22.11.1918 r. Naczelnik Państwa Polskiego.
  • 19.03.1920 r. Pierwszy Marszałek Polski.
  • 12-22.08.1920 r. zwycięstwo nad Sowiecką Rosją w Bitwie Warszawskiej, 18-tej bitwie decydująca o losach Polski i świata.
  • 20-26.09.1920 r. zwycięstwo nad Sowiecką Rosją w bitwie nad Niemnem.
  • 9.10.1920 r. tzw. bunt gen. Żeligowskiego.
  • 1921 r. zawarcie sojuszy z Francją i Rumunią, zakończenie wojny z Sowiecką Rosją.
  • 1922 r. przekazanie urzędu Naczelnika Państwa Pierwszemu Prezydentowi RP Gabrielowi Narutowiczowi.
  • 1923 r. rezygnacja ze wszystkich stanowisk w Państwie, samotnik z Sulejówka.
  • 12-14.05.1926 r. przewrót majowy, ustanowienie rządów sanacji.
  • 1926-1935 r. Minister Spraw Wojskowych, Generalny Inspektor Sił Zbrojnych.
  • 1926-1928 r., 1930 r. Premier Rządu RP.
  • 1932 r. układ o nieagresji ze Związkiem Sowieckim.
  • 1934 r. układ o nieagresji z III Rzeszą Niemiecką.
  • 23.04.1935 r. uchwalenie Konstytucji Kwietniowej.
  • 12.05.1935 r. śmierć w Belwederze, 6-cio tygodniowa żałoba narodowa.
  • 18.05.1935 r. pogrzeb na Wawelu.
  • 12.05.1936 r. złożenie prochów matki i serca Marszałka na cmentarzu na Rossie w Wilnie.

Józef Klemens Piłsudski urodził się w dworze szlacheckim Zułów niedaleko Wilna w zaborze rosyjskim na ziemiach dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego w dniu 5 grudnia 1867 r. jako drugi syn, a czwarte z kolei dziecko Józefa i Marii z Billewiczów Piłsudskich. Ród Piłsudskich herbu Kościesza wywodził się z kniaziów Ginetów. Ojciec przyszłego Marszałka w okresie Powstania Styczniowego był komisarzem Rządu Narodowego na Litwie. Wychowany pod wpływem matki- nieprzejednanej patriotki i na tradycji powstańczej od lat najmłodszych myślał o walce o Niepodległość Ojczyzny. Po ukończeniu znienawidzonego gimnazjum rosyjskiego w Wilnie, rozpoczął studia medyczne na uniwersytecie w Charkowie. Podczas studiów prowadził działalność rewolucyjną i niepodległościową wśród studentów. Przypadkowo zamieszany w przygotowanie zamachu na życie cara Aleksandra III Romanowa został aresztowany w Wilnie w 1887 r. i zesłany na pięć lat do wschodniej Syberii. Po powrocie uczestniczył w I Zjeździe Polskiej Partii Socjalistycznej w 1893 r. W 1894 r. powołał do życia organ prasowy PPS- „Robotnik”, którego był redaktorem i publicystą. Aresztowany ponownie przez carską policję w 1900 r. w Łodzi, został osadzony w X pawilonie warszawskiej Cytadeli. W 1901 r. dokonał brawurowej ucieczki ze szpitala w Petersburgu. W czasie rewolucji 1905 r. kierował działalnością Organizacji Bojowej PPS. Zabiegał o poparcie Japonii, a także Austro- Węgier w walce z carską Rosją. Po rozłamie w PPS, w 1906 r. został przywódcą PPS-Frakcji Rewolucyjnej. W 1908 r. z jego inicjatywy powstał Związek Walki Czynnej. Przeprowadził też udany atak na rosyjski pociąg pod Bezdanami. Na terenie zaboru austriackiego w 1910 r. utworzył Związek Strzelecki we Lwowie i Towarzystwo Sportowe „Strzelec” w Krakowie. 6 sierpnia 1914 r. sformowana przez niego 1 Kompania Kadrowa wymaszerowała z krakowskich Oleandrów, obalając po drodze słupy graniczne państw zaborczych. W czasie I wojny światowej dowodził 1 Pułkiem Piechoty Legionów Polskich, następnie dowodził I Brygadą. Z jego inicjatywy powstała w 1914 r. konspiracyjna Polska Organizacja Wojskowa. Przeciwstawił się werbunkowi do Legionów, nie widząc możliwości pozostania w obozie państw centralnych. W 1917 r. po tzw. kryzysie przysięgowym został aresztowany przez Niemców i ostatecznie uwięziony w twierdzy magdeburskiej. 10 listopada 1918 roku powrócił do Warszawy. 11 listopada został Naczelnym Wodzem Wojsk Polskich, a 22 listopada Naczelnikiem Państwa Polskiego. W 1919 r. otworzył Sejm Ustawodawczy. 19 marca 1920 r. przyjął stopień Pierwszego Marszałka Polski. W tym samym roku odparł zwycięsko agresję Sowieckiej Rosji w bitwie warszawskiej (osiemnasta decydująca o losach Polski i świata bitwa) , a następnie zadał jej klęskę w bitwie nad Niemnem. Pozostając w krytyce wobec ówczesnego parlamentaryzmu i konflikcie z endecją (odpowiedzialna politycznie za mord na pierwszym Prezydencie RP) wycofał się w 1923 r. z oficjalnego życia politycznego. Zamieszkał wraz z rodziną w Sulejówku, w dworku zbudowanym przez Jego żołnierzy. W maju 1926 r. w wyniku zamachu stanu przejął władzę w Państwie, głosząc hasło sanacji, czyli uzdrowienia stosunków w kraju. W swym ręku skupił faktyczną władzę, chociaż w latach 1926-35 formalnie był tylko Ministrem Spraw Wojskowych i Generalnym Inspektorem Sił Zbrojnych, a w latach 1926-28 i w 1930 r. Prezesem Rady Ministrów. Nie przyjął natomiast urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Głosząc idee nadrzędności Państwa zmierzał do ograniczenia roli Sejmu, rozszerzenia władzy wykonawczej i zwiększenia roli Prezydenta. Znalazło to wyraz w uchwalonej w 1935 r. Konstytucji Kwietniowej, pod którą położył swój podpis. W polityce zagranicznej zachowywał sojusz z Francją (zawarty w 1921 r.) i Rumunią. Doprowadził do zawarcia układu o nieagresji ze Związkiem Sowieckim w 1932 r. i z Niemcami w 1934 r. Zmarł 12 maja 1935 roku. Jego ciało złożono w Krypcie Świętego Leonarda, a później w Krypcie Srebrnych Dzwonów Katedry Wawelskiej. Serce Marszałka spoczęło wraz z prochami Jego matki w mauzoleum na cmentarzu Rossa w Wilnie w 1936 r.

Prezentacja multimedialna o Marszałku Piłsudskim (pobierz).